Kürşat Ak Şiirleri - Şair Kürşat Ak

Yıldızlar da kayar, kalmaz yerinde
Gönül gonca güle kaymış olmasın
Dilinde bitse de aşk, izi derinde
Gönül tatlı düşten aymış olmasın

Yalnızlık gecesinde, seherinde

yanarsa yansın bir gülün uğruna
ömrün sonbaharı gelip geçecek
kanarsa kansın aşkın olduğuna
gene hasret rüzgarları esecek

yanarsa bir gülün uğruna yansın

Az beğendim şiirini
Yapay zekâ şairini
Dogal zekanın yerini-
Tutamazsın yapay zeka

Söndürmesin yanan közü

Sımsıcak yaz günü bana gelişin
Yağmurlu bir günde veda edişin
Yaprak dökülürken benden gidişin
Sanki yüregimden dökülüyordu

Ayrılık akşamı hüzün çökmüştü

Sanki iki agacın iki dalındanız biz
Birbirine değen yeşil yapraklar gibiyiz
Yağmurlarla ıslanır, rüzgarda beraberiz
Dalın birisi kırılırsa biter sevgimiz

KÜRŞAT AK

Anladığım sensin özlemekten yar
Vuslatı hasretle gözlemekten yar
Usandım yar, usandım ben aşktan yar
Aşktan vazgeçtim, bu dert beni aşar

Kürşat AK

Yara benim, yara benim
kanayan o yara benim
üzerime gelmesinler-
dağlar yara yara benim

kara benim, kara benim

beni benden alıp gider
beni derde salıp gider
bazen gözüm dalıp gider
yaralıyım ben, yaralı

aramızda dağlar vardı

Yare nar olanda bana ar olur
Vuslat için vakit aşka dar olur
Arayıp da bulunmayan yar olur
Yoktur deyip vazgeçsende var olur

Temmuzda başıma yağan kar olur

Sevdanın yaprakları dökülmeye başlar
Yağmura karışır gözlerden akan yaşlar
Dökülsün sevdadan kıyıya vuran taşlar
Eğilse de başlar, yarım aşktan yâr olmaz

Gönlümde derinlerde çukuru var aşkın