Kursağımızdakiler Şiiri - Mine Yılmaz Se ...

Yutmalı belki de kursağımızda tuttuğumuz şeyleri,
vazgeçip,mutlu olmaya bakmalı.
Şu kısa hayatta.

Uyutmalı içimizde susturamadığımız,
her bahaneye ağlayıp duran
küçük çocuğu.
Mutlu oyuncak dükkanına götürmeli ağladığı zamanlarda belki de.

Resimlemeli belkide kalıcı boyalarla anı,
renkleri içine katmalı boyarken
yaşamalı resmin içinde.

Tutmalı elinden gidenlerin,
gitme seni seviyorum,seni istiyorum diyebilmeli,
belkide ağlamayı bırakıp.

Susmalı herkesin konuştuğu anda,
bütün öfke bulutlarının gittiğini görene kadar
sevgiyle susmalı bazen.

Yormamalı dostu,yükünü almalı bir sıcak
gülümsemeyle ,bir tatlı sözle
anmalı adını sonsuz kere.

Uçurmalı belki umutları yarınlar için,
kanatlı kuşlar gibi
özgürlük için ,barış için,
sevgi için,insanlık için.
Süzülsün bütün insanların üzerinde....

Sevmeli belki bu sabah,
bir çiçeği, bir kuşu, bir şiiri.
Yarenin gözünde ki hüznü sevmeli belki de
hüzünler dağılsın,yerini neşeye bıraksın diye.

Gülmeli her şeye rağmen diyebilmeli
ve gerçekten gülebilmeli.
Azmış, çokmuş, olmuş, olmamış,
kim ne demiş umursamadan gülmeli.

Ve sen sevgili ellerin hep ellerimde olmalı,
İyi günde, kötü günde
hastalıkta, sağlıkta,
bütün güzel şeyleri,
azıcıkta hayatın cilvelerini
paylaşmak için
bu eller ellerimde olmalı,
arkamızda eksik dediğimiz herşeyi geride bırakıp,
önümüzde ki masmavi gökyüzüne bakmalıyız
elele.....

Mine Yılmaz Sevinç
05.Temmuz.2022
13:30