Kurduğum hayaller Şiiri - Taha Taha

---

Kurduğum Hayaller

Sevgili Yalnızlığım,
Biriktirdiğim onca hayali,
Sessiz gecelerin koynunda büyüttüm ben.
Kimi zaman bir gülüşte sakladım,
Kimi zaman bir bakışın ucunda…
Ama hiçbiri tutmadı elimden,
Hepsi yarıda kaldı,
Hepsi yaraladı kalbimi sessizce.

Biliyor musun,
Hayallerimden köprüler kurdum karşı kıyılara,
Ama her fırtına,
Önce o köprüleri yıktı,
Sonra beni…
Ben hep tamire koştum,
Onlar hep yıkılmaya.

Bir çocuk gibi inandım ben,
Kırılgan, saf ve hesapsız…
Koca bir gökyüzü çizdim düşlerime,
Bulutlarımı beyaza, umutlarımı maviye boyadım.
Ama yağmur hep siyah yağdı üstüme,
Güneş bana hiç uğramadı.

Ben sustukça içimde büyüdü fırtına,
Ben güldükçe gözlerimde çoğaldı yaşlar.
Kurduğum hayaller,
Birer birer intihar etti gecelerimde.
Ben de onları toprağa verdim,
Kalbimin en derin kuyusuna…

Artık biliyorum,
Hayaller de bir gün yoruluyormuş insan gibi.
Çırpınıp kanatlarını kıran kuşlar gibi,
Uçmak isterken düşüyormuş yere.

Bugün,
Bir mektup yazıyorum sana,
Ne göndersin diye bir posta var,
Ne bekleyen bir kapı.
Sadece rüzgâra bırakıyorum kelimelerimi…
Belki sen duyarsın diye,
Belki sen okursun diye,
Belki sen anlarsın diye…

Benim hayallerim vardı,
Sıcacık bir gülüşe konmak isterdi,
Bir omuzda uyumak isterdi,
Bir sokak lambası altında
Kendi ışığını bulmak isterdi.
Ama olmadı…
Hayallerim, ellerimden kayıp giden
Kırık cam parçaları gibi acıttı içimi.

Şimdi sadece soruyorum:
Hayaller de ölür mü,
Yoksa sadece terk mi eder insanı?

Sevgiler değil,
Yaralar bıraktı bana kurduğum hayaller.
Ve ben,
Gözyaşlarımı saklamıyorum artık,
Çünkü bazı acılar,
Saklandıkça daha çok acıtıyor…

Sevgili Yalnızlığım,
Bu son mektup belki,
Belki de ilk…
Ama bil ki,
Kurduğum hayallerin hepsi
Benimle birlikte gömülecek sessizliğe.

---