Kurban Olduğum Gelsene Şiiri - Yaren Atalar

Ah be yâr…
Bu gece yine susarak konuştum seninle.
Cümleler ağzımda değil,
içimde ezildi.
Sesimi bile kıskandım sana ait olmayinca
Sanki konuşsam da duymazsın diye,
sustum sustum sustum
Ama senin susuşunla değil,
benim içimdeki senle boğuldum.

Kurban olduğum…
Sana “kal” demek ne kadar zordu,
biliyor musun?
Çünkü gideceğini bildiğim birine,
kal demek;
kendine mezar kazmaktı.
Ben o kazmayı gülümseyerek tuttum.
Ve şimdi ellerim toprak kokuyor,
ama seni gömemedim.

Ben sana ait olan her şeyle yaşlandım.
Bir gülüşün kenarında yirmi yıl yattım.
Bir susuşunun altına yıllarımı sakladım.
Ve sen…
hiçbirini bilmeden
çekip gittin.

Bana ne bıraktın biliyor musun?
Bir duvarın soğukluğu,
bir sandalye kadar sessizlik,
ve bir çerçevedeki boşluk kadar eksiklik.
Ben o çerçeveye sığamadım.
Sen fotoğraftan çıkarken
beni de kenarına iliştirip götürdün.

Kurban olduğum…
Beni sen değil,
senden kalanlar paramparça etti.
Seninle yaşanmış her an,
şimdi uykularımda izinsiz geziyor.
Ben gözümü kapattıkça,
seninle konuşan bir ben çıkıyor içimden.
Ve ben her gece
kendimle kavga ederek uyuyorum.

Bir sabah uyandım,
ve anladım:
Ben seni değil,
sende kaybettiğim beni özlüyorum.
Çünkü sen gittin,
ama içimde hâlâ sana benzeyen bir yabancı var.
Adımı bilmeyen,
ama kalbimi hâlâ içten içe oyan biri.

Ben
senden geçemedim yâr,
kendimden geçmeye çalışırken
dizlerimin bağı çözüldü.
Kendime yürürken sende süründüm.

İçimde sana dair ne varsa
tek tek söktüm günlerce…
Ama fark ettim:
sen, içim değildin sadece
benim içimi oluşturan bendin.
Seni sökünce
ben de eksildim,
ben de çürüdüm.

Her gece uyumadan önce,
gözlerimi değil,
sana dair ihtimalleri kapattım.
Ama ne yaptıysam,
bırakmadı beni o ihtimalin titrek sesi.
Kapının aralığında duran bir silüet gibi,
hiç tam olmadın,
ama hiç de gitmedin.

Yüzüm artık sana benziyor;
senden kalan her hatıra gibi kırış kırış,
her tebessüm gibi eksik,
her bakış gibi boş.

Ben seni bırakmadım yâr,
sadece içimde gömmek için
bir beden aradım.
Ama her neye baksam
senin izini taşıyordu.
Her neye dokunsam
parmak uçlarım seni hatırlıyordu.
Seninle kirlenmişti bütün benliğim.

Ve sonunda anladım...
Bazı sevgiler geçmez
Bazı ayrılıklar da bitmez.
Bazen biri gider,
ama gidişi sende ömür boyu kalır.

Ben şimdi,
giden birinin ardından değil…
onda kalan kendimin ardından yas tutuyorum.
Çünkü sen gitmedin,
beni bende bırakarak yok ettin.

Ve en sonunda,
kendimi bile bırakacak kadar seni sevdim.
Kendimi terk edip, sana boyun eğdim.
Ve yalnızca şu kaldı dudaklarımda:
Kurban olduğum gelsene