Ben Senin Beni Sevmelerine Kurban olurum
Geldiğin yollara…
Yüzüm gözüm sürdüm bu gece.
Rüzgarlara ismini fısıldadım
Hasret giderdim bastığın yerlerle
Toprak senin izini ,tozunu
Benden kiskandi
Ah be Adam
Bir bakışına,
Dünyayı susturacak, karşıma alacak kadar
Bağliyim sana.
Bir gülüşüne canım bin defa feda
Adını anmak...
Haramı helâl etmektir artık bana.
Kurban olduğum Adam
Sesin,
Ezansız bir sabah gibi yankılanıyor içimde.
Gülüşün Ah o gülünce kaybolan kısık gözlerin
Ömrümün affı,
Ben kırk kurban değil...
Ömrümü adadım sana. Feda ettim yoluna
Umurumda mı dünya
Sen bilmeden…
Sen istemeden…
Sen sevmeden…
Her defasında geldim kapına
Nasıl bir sevdasın sen böyle?
Tutundukça… yok eden.
Sevdikçe… acıtan.
Gönlümde yangınlar çıkıyor her susuşunda.
Depremler oluyor ruhumda
Ve ben…
Kendi dilimde
Sev sev diye kekeliyorum.
Ben senin,
Beni sevmelerine
Kurban olurum Adam
Bir “seviyorum” deyişinle
Cennet açılır içimde,
Bir “sevmedim” deyişinle
Kabrim kazılır en karanlık yerlerde
Ey beni benden eden adam…
Ey kalbimde kırk gece kuruyan dua…
Sen yoksan,
Bütün kelimeler yetim bütün sözler öksüz
Ve ben
Seni içimde yaşatırken…
Seninle hiç olmadığımız o günlerde bile,
Sonsuz bir vefa ile bekledim seni.
Gelsen...
Susardım.
Ömrümü yoluna adardim
Gitme desem...
Sevdam incinirdi belki ama ben sana gitme diye yalvarırdim
Sen ama sen
Beni hiç sevmedin ,görmedin,bilmedin , hep el bildin
Ama ben ben
Senin beni sevmemeni bile
Sevdim be Adam çok sevdim
Kayıt Tarihi : 8.5.2025 00:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!