Kurban olduğum Şiiri - Orhan Demirtaş

Yar nazenin endamını almış, gidermiş
Meleğe, huriye, nergise, güle bezenmiş
Birde tarifi imkansız Yed-i beyzaymış
Eline, ayağına kurban olduğum

Onun can aslı bedene değil ruha işlemiş
Cemali göğü süsleyen bin-bir çiçekmiş
Duydum ki o nazlı gönlünü ellere vermiş
Aşkına, sevdasına kurban olduğum

Tecellisi acep hangi nurdan yeşermiş
Ne varsa dünyada varlığıyla dillenmiş
Sağnılı kervanlara nefes imiş, aşk imiş
Yoluna, yordanına kurban olduğum

Yokluğun ciğer delen feryat ile figanmış
O son fasıl yok ise nefes dahi olmazmış
Ana rahminde gibi gözleri uzağa dalmış
Derdine, tasasına kurban olduğum

Bir zaman çıkmaz sokağa uzanmış, kalmış
Sanma derdi toprağa düşen körpe fidanmış
Gecenin her zifir siyahı sanki ruhuna dalmış
Diline, damağına kurban olduğum

Bilmem bana niye küsmüş, neden darılmış
Rengi bal idi önce şimdi bulut gibi sararmış
Yüz asırlıktır sanki ömrü, ayrılıktan kararmış
Etine, tırnağına kurban olduğum

Dert ile her uzağın elbet bir çaresi var imiş
Kederinden öptüğüm ne çok içre can imiş
Üç-beş hece ayrılık bir bir boğaza dizilmiş
Kurusuna, yaşına kurban olduğum

Ömür kenarında ne çok hayat saklamış
Bahara giden yolu Fizan kadar uzakmış
Alnına yazılan yazı Yedi renkli kuşakmış
Tozuna, toprağına kurban olduğum

Yaz kumuydu o, gönlü dalgalara karışmış
Bunca yıllık ayrılıktan söyle arda ne kalmış
İnce, uzun, titrek eli çocuklar gibi aldanmış
Varına, yokuna kurban olduğum

Özne hayırsız ise, cümle söz yalan imiş
Gönlüme Şahım gelmiş cana dayanmış
Taş sekerse denizde balık bile üryanmış
Sesine, soluğuna kurban olduğum

Derviş'e sormuşlar gönülde aşk ney - imiş
Derviş demiş o vakit gündüz bile geceymiş
Güneşin etrafın dönen aşk ile bin heceymiş
Saçına, başına kurban olduğum
Kirpigine, kaşına kurban olduğum

Yar;
dağına, taşına kurban olduğum
Gözüne yaşına kurban olduğum

Yar;
Özünü bilene kurban olduğum
Yüzünü görene kurban olduğum

Orhan DEMİRTAŞ