Kurban Olduğum Şiiri - Hasan Hüseyin Yılmaz

Işığın pervane eder insanı
Düşmüşüm eline kurban olduğum.
Sana Mecnun eyler kader insanı
Saçının teline kurban olduğum.

Bu endam güzellik asil soydan mı?
Zarafet incelik selvi boydan mı?
Hele şu şirinlik güzel huydan mı?
O tatlı diline kurban olduğum.

Emsalsiz gülüşün aşka vesile
Aramak gereksiz başka vesile
Yüzünü bir kere görenler bile
Kapılır seline kurban olduğum.

Kendine dikkat et kem gözden sakın
Nazardan korusun bir boncuk takın
İnsaf et, aklımı kaçırmam yakın
Sarılsam beline kurban olduğum.

Her zaman güzelsin her halinle şık
Göz kamaştırıyor sendeki ışık
Tek sana düşkünüm hep sana âşık
Bu böyle biline kurban olduğum.