Kurban Şiiri - Erdem Köroğlu

Umuttur sevdalı yüreği harlayan
Umutsa sevdiğinin iki dudak arasında
Fırtına bakışlı gözlerinde.
Mangal misali yüreklerde yaşar sevda;
Kan değil kızgın kömürler salınır damarlara.
Ondandır ki yanar bedenleri âşıkların.
Günbatımı deniz kızılı rengindedir âşıkların tenleri
Kırmızıdır her aşığın ortak rengi.
Ve her âşık bir kurban verir sevdasına;
Kimi yarınını, kimi bugününü, kimiyse yüreğini.
Veresiye defterine isim yazdırmak gibidir gün kurban etmek;
Çaresizliktir, zayıflıktır.
Yalan sevdanın en ayan göstergesidir bu.
Nasıl istediğin anda silinirse o defterden o isim
Aynı öyle biter gün kurban edenin sevdası…
Seven insan yüreğini vermeli sevdasına.
Tertemiz yağmurlarla yıkamalı;
Yıkamalı ki yâri taşırken başı hep dik dursun
Sevdiğinin yüreğinden utanmasın hiçbir zaman.
Ay ışığı ile doldurmalı yüreği teslim ederken.
Doldurmalı ki yâri her karanlığa düştüğünde
O yürekle baksın etrafa.
Yolunu o yürekle bulsun çıkmazlarda.
Kör karanlığını ışıtsın o yürekle.
Zor iştir birini yürekten sevmek;
Çetrefillidir gönül vermek birine.
Ve mühim değildir uğruna ölecek yâri bulmak
Esas olan yârin uğruna ölecek yüreği taşımaktır…