Kurbağalar Şiiri - Hüseyin Demircan

soyunur dalarım oynarım oyun
suyun yüksekliği boyu yutuyor
kanalın çevresi güderim koyun
kurbağalar bana ağıt tutuyor

diyorlar ''kulak ver! gel sen sazıma''
dinlerim sesleri benzer nazıma
alışkanlık yaptı sanki ağzıma
içi tütün dolu kağıt tutuyor

avurt andırır süt sağım gerdeli
yay gibi gerili ayak perdeli
bulduk diyorlardır aha bir deli
kimbilir deftere kayıt tutuyor

ötmekte kadere isyan edende
ortada yok iken sebeb nedende
pörtlek göz hacimce iş bu bedende
bir hayli önemli boyut tutuyor

kapkara geceler adeta zindan
haince bıçaklar çekilir kından
habersiz görünür dişisi bundan
belkide kendini soyut tutuyor

açmışım bağrımı durma hiç ırak
beraber seninle aile kurak
akabi nameler bol vırak vırak
tasdikliyor çevre teyit tutuyor

düşürür bazıda kurmasın ağı
sırları örtüyor bitki yaprağı
girmesin altına taşı toprağı
söğüt kökü ile hayıt tutuyor

fakirem yollarım yokuş sarp ağa
bana ilham verdin ulan kurbağa
siz sebeb bakmadım sol ile sağa
bilmem bu şiir kaç beyit tutuyor..