Kur'an-ı Kerim

Bir nur ki kalplere iner sessizce,
Kelam-ı İlahi, sonsuz bir nefes.
Harfler dokunur, yakar gizlice,
Ruhlar aydınlanır, erir her keder.

Yolunu kaybedenler bulur hidayeti,
Karanlık çekilir, doğar güneş.
Kur’an bir şifa, sonsuz bir rahmet,
Yaralı kalplere ilahi bir bahar.

Dağlar titrer âyetlerin ağırlığında,
Denizler susar, dalgalar dinler.
Her harf bir hazine, her satır bir sır,
Zaman durur, hakikat konuşur.

Yolunu kaybedenler bulur hidayeti,
Karanlık çekilir, doğar güneş.
Kur’an bir şifa, sonsuz bir rahmet,
Yaralı kalplere ilahi bir bahar.

Geceler aydınlanır Fatiha’yla,
Yıldızlar secde eder Rahman’a.
Bir rahmet ki dökülür yeryüzüne,
Gönüller ferahlar, çiçek açar cihan.

Yolunu kaybedenler bulur hidayeti,
Karanlık çekilir, doğar güneş.
Kur’an bir şifa, sonsuz bir rahmet,
Yaralı kalplere ilahi bir bahar.

Okuyan dillerde bal olur kelimeler,
İnen her âyet ayrı bir mucizedir.
Göklerin ve yerin sırrıdır o,
İnsanlığa sunulmuş ilahi bir armağan.

Yolunu kaybedenler bulur hidayeti,
Karanlık çekilir, doğar güneş.
Kur’an bir şifa, sonsuz bir rahmet,
Yaralı kalplere ilahi bir bahar.

Ey Kur'an-ı Kerim, sen bir okyanussun,
Derinliklerinde kaybolur akıllar.
Her çağa hitap eden bir sesin var,
Durmadan çağlar, durmadan anlatır.

Yolunu kaybedenler bulur hidayeti,
Karanlık çekilir, doğar güneş.
Kur’an bir şifa, sonsuz bir rahmet,
Yaralı kalplere ilahi bir bahar.