Künye Şiiri - Heidi Korkmaz

Sürgün bir hikayenin koynunda
Yalın ayak ve topaldır her ünlem
Ünlenmesi yüzyıllar süren

Ve bir yaraya bandaj olmaya kalkışsa
En çok kendini yaralayan

Günbegün
Suskunluğa k/anar sözler
O hiç gidilmedik yollarda
Uyumayan taşların alnına
Yasak bir parolanın iniltisiyle
Künyesini kazar
Belki bir gelen
Belki bir hatırlayan
Bir uğurlanan
Sıcak bir el sallar

Kırpılan ömrün parmakları
Histerik kalkandır s/anılara
Bozuk bir sazın narin boynunda
Etnik bir dilin melodisidir

Biriken her anın suskusu
Ses tellerine teyellenir
Terkedilmiş bir kuş yuvası gibi
Her bekleyiş kızıl bir alev
Her dokunuş çocuk sesine karışır
Kara bir dut ağacı gölgesinde
Beyaz hayallere sataşır

Munzur dimağında
Kederdir her sözlü tarih
Dündül* onur tablosu
Sevdasında yaşam
Kavgasında ilim
Ağıdında ceylanlar kanar

Bu da benim, anlıyor musun
Bu da benim hikayem.

* Dersim'de bir tepe

H. Korkmaz
2010 Sthlm