Künse Şiiri - Seçkin Dora

Kadın kalmış bir kenarda
Kaldırımın kalkık, kalabalık, kilit taşlarında kederli…
Kara bir kuruluk gibi kolyesine bulaşmış buruntu…
Kırılmış künyesinde karalanmış bir isim; künse…
Kasmış biraz kendini
Ne kasım’ın serin esintisi
Nede kırk ikindiler dudaklarını titreten…
Kesmeyen gururu kör kalmış sanki biraz
Kor bir ateş sarmış kalbini
Küllerini kar gibi savurmuş karayel…
Kesinmiş sevdasının bu kısmı
Ayrılık kapısına esmiş
Keşke demiş
Ama çalmamış kimse…
Kaç kere volta almış bu caddede
Kurumuş kalınlaşmış dili biraz
Hızlı okumuş katmerli sesi kıtaları
Kısık ateşe kömür kömür çakmış gözleri…
Kirli mektubunu çıkarmış koynundan,
Son kez demiş bir kere daha okumuş
Kimi görse hep kımıldamış içi
Küsmüş ama kopamamış hiç
Kes demiş kendi kendine
Ama kesmek de kesmemiş
Kimsesizken,
Bir şiir karalamış kese kâğıdına
Karakalemle
Adı; künse…