Kumarbaz Şiiri - Tunahan Dündar

Hayatımı masaya bıraktım,
Mezesi acıyla dert olan...
Omzumda yalnız ceketim.
Elimi ceplerime soktum,
Uçlarını dışarı çıkarmadan...
Belki'lerimi bozup harcayamadan,
Oysa ki masallarında figüran...
Yarının hep dününde kalan,
Boş veren doluda son damla...
Biraz mahcup hep suçlu,
Mavi gökte bozkır ormanla...
Başı eğen vicdana oranla,
Ne istesem yine bana yokla...
Ah Gençliğim! kapıdan ilk çıkan,
Ardına bakmadan kaçan...
Gamlı gözleri kaparken ardından,
Heyhat'larımla suskun bakan...
Ne Son kumardı oynadığın,
Ne de son kaybın...