Külünü Külüme Bulaştırma

İçimde ucu açık binlerce sözcük
Hepsi dökülmeyi bekliyor dilimden
Bir açılsa dilimin pervazi çok canlar yanacakta
Neyse deyip geçiyorum

Bazen düşünüyorum degermisin
Bu kadar sözlere bu kadar şiirlere
Değmezsin be
Daha iki gün önce bana diyordun seviyorum
Bugün bir başkasına
Delikanliliginin selasi verilmiş haberin bile yok
Biliyormusun çok şanslıyım ben
Bir yaz yağmurundan ıslanmadan çıktım
Oysa sen pasa kire çamura bulandın

Şimdi ellerine bulaşan ihanetle mutlu ol
Gözlerimde solan aynalar kessin dilini dudağını
Benden başka her ten yaksın yüreğini
Seviyorum sözlerini doladiğin dilin çürüyüp düşsün yerlere
Ben sustum
Suskunluklarim sustursun seni
Dilimi çözsem, yakar kül eder her zerreni.
Ama değmezsin be, ne sözlere ne de şiirlere,
Sen kendi cehenneminde yan.
Çıkma karşıma

Senin mertliğin daha doğmadan ölmüş meğer.

Sen ise bataklığa saplanıp kaldın.
Ellerine bulaşan ihanet, ellerini kelepçelesin,
Gözlerime bakamayan yüzün, aynalardan utansın.

Her el benden sonra ateş olup kavursun ellerini
Dilinde döndürdüğün o sahte “seviyorum”lar,
Bir bir çürütsün dudaklarını, kanatsın dilini
Ve unutma!
Benim sustuğum yerden başlar cezan,
Seni kendi yalanlarınla bırakıyorum başbaşa
Yan kendi kendine
Külünü külüme bulaştırma adam.