Külün Bedduası Şiiri - Ayşe Uçar

yeryüzünün diliyle kalbin ah’ıyla yazıldı

..........

dünya niye iyiye gitmiyor?
niye hırs içinde kıvranıyor insanlar
niye yakıyor yıkıyor parçalıyorlar
sanki ölümsüzlermiş gibi

-hiçbiri kalıcı değil

peki neden yaşadığı
ekmeğini yediği suyunu içtiği yere
toprağa ağaca kuşa saldırıyor insan

zorba ey! insan ey!
gücün buna mı yetiyor
bir sincaba mı?
bir kurbağaya bir çiçeğe bir kelebeğe mi ?

beyinsiz vicdansız ey !
merhametsiz doyumsuz ey !

gözünü yine ateşe mi diktin
söyle o toprak doyuracak mı seni
neyine güveniyorsun
o canları katlederken

nasıl gidip uyuyorsun
nasıl karnını doyurup su içiyorsun
nasıl bakıyorsun göğe toprağa
etrafına

bir karınca bir tırtıl
bir taş bir toz parçası bir solucan bile değerli senden

ey! utanmaz arlanmaz!

nasıl aynı göğün altındayız seninle
nasıl seninle birlikte nefes alıyorum
nasıl varlığın hâlâ geziniyor yerle bir ettiğin toprakta
yaktığın ağaçların gölgesinde nasıl serinleyeceksin
nasıl ekmek yiyeceksin o külden
nasıl meyve ısıracaksın

ahlaksız ruhsuz ey !
neyin karşılandığında sattın
üç kuruşluk kalbini ruhunu ?

içi boş bir kadavrasın
hiçbir toprak hiçbir mezar kabul etmez leşini
hiçbir kuş uçmaz üstünden
hiçbir rüzgâr öpmez alnını

yeryüzünün
gökyüzünün tüm lanetleri şimşekleri üstüne olsun!
sende yan! hatta cayır cayır
ateşlerde kavrul için dışın kül dolsun
küllerin dünya atığının içine savrulsun!

uyuyama yiyeme
oturama ayağa kalkama
sürüm sürüm sürün aklını yitir
yerle gök arasında boğul
kimse sesini duymasın
hiç kimse

cehennemin dibinde milyon kez ateşlerde
lime lime dökül insan sıfatından sıyrıl!

gökyüzünden savrulan uçuşan
o küllerin bedduası mühür gibi kazınsın
kirli suratına kara bir lekeyle
kötü bir damgayla dolaş

- gelen tükürsün cenâbet suratına giden tükürsün

.............................

2507202522:53