Kulum Kulluğa gelmeyin

Kolaydır bana hasımlık, insan isen
Bir tenhadan denk gelir karaltımız
Kapıdan dönmem o kahvede isen
Bir çayın deminde karşılaşır laflarımız

Vurursun belki beni, vurulmaz değilim
Olur ya öldürürsün, fani bir bireyim
Haklıysan susarım, cahil değilim
Ama eğemezsin karşında, yirmi yıldır elif gibiyim

Olurya vurmaya kalkarsan, deli dediğinden deliyim
İş öldürmeye kalacaksa, müsade et çakımı bileyim
Haksızsan konuşma, sabırımın taşı çatlamamış değil
Ama eğmem karşımda; kulum, kulluğa gelmeyin

Zordur bana dostluk, hasetlik var ise
Hep kendinden yana olup, varlığa tamah ederse
Olur ya, dara düşünce; gününü gün edersen
Hiç kalkışmayın dostluğa, gülen yüzüm üzer sizi

Köpekli köyde değneksiz dolaşmaya benzer
Tenhalarında gölgesinde huzuru sezer
Bir habere tereddütsuz o elden oraya iner
Muhayyel'e dostluk zordur etme heves

Hasmı hasmımdır, dostumun hısmı hısmım değil
İstediğinden yana olsun, onlar bizle bir değil
Arkasında dağ, yanında ova, önünde mevzi olurum
Bize büyük bildiğiniz emmi, dayı, yeğen; gözümüzde değil.