Kültür Dediğin Şiiri - Sabit Süreyya Sirer

Kültür, yüksek tavanlı salonlarda yankılanan söz değil,
Bir çocuğun elinden tutarken yumuşayan yüzündür aslında.
Ne okuduğun kitapların kalınlığıdır,
Ne bittiğini gururla anlattığın üniversiteler…
Kültür, bilginin davranışa sızdığı o görünmez andır;
Kimse görmezken bile doğruyu seçme cesareti.

Bir sofrada yer açmaktır kültür,
“Buyur” derken sesinle birlikte kalbini de kıpırdatmaktır.
Trafik ışığında tanımadığın birine yol vermek,
Aracın değil, vicdanın öne geçsin diye direksiyonu yavaş çevirmektir.
Ve güçsüz bir sese denk geldiğinde,
Kendi ses tonunu alçaltıp, insanlığını yükseltmektir.

Kültür; bir tartışmanın orta yerinde
Sözün bıçak gibi kesmesine izin vermeyip,
Düşünceni kırmadan, kimseyi küçültmeden söylemektir.
Haklı olsan bile bağırmamaktır…
Çünkü bilirsin, hakikatin sesi yükseklikten değil,
Derinlikten gelir.

Gezdiğin şehirler yüzüne rüzgâr olur,
Okuduğun kitaplar içindeki boş odaları döşer.
Bir müziğin tınısı kalbinin pervazına konar,
İşte bütün bu yollar, sesler, sözler
Sende zarafet diye bir iz bırakır.
O iz, yürüdüğün her yola edep diye yansır.

Kültür; elini uzatırken inceliğin,
Konuşurken ağırlığın,
Dinlerken sabrındır.
Birinin acısını duyduğunda susabilmektir,
Sevincini gördüğünde içten bir gülümsemeyle eşlik etmek…
Az konuşup çok anlamak,
Çok bilip az övünmektir.

Kültür, merhametin sesidir;
Kimsenin duymadığı yerlerde bile çalan içsel bir müzik.
Bir bilgenin sözünden çok,
Bir çobanın yüreğine değen sıcaklıktır.
Bir kapıdan geçerken geride gelene kapıyı tutmak,
Bir bakışla bir hayatı güzelleştirmektir.

Bazen bir teşekkürdür,
Bazen bir özür.
Bazen de hiçbir şey demeden
Yanında durmaktır.

Kültür, insan olmanın zarafetle tekrarlandığı
Küçük büyük bütün davranışların toplamı…
Ve sen, okuduklarından çok
Okuduklarının sende açtığı penceredesin.
Gezdiğin yerlerden çok
O yerlere nasıl ayak bastığındasın.
Konuştuğundan çok
Sözünün dokunduğu kalplerde varsın.

İşte kültür budur;
Bilginin kibir değil, ışık olup yüzüne vurmasıdır.
Ve insan dediğin,
Ne kadar öğrendiğiyle değil,
Öğrendiklerini ne kadar incelikle yaşadığıyla anılır.