Küllerinde Saklı Şiiri - Yaren Atalar

“Küllerinde Saklı Özlem”
Ey gönlümün efendisi
Bu gece yine yokluğuna bir sigara yaktım
ucunda eriyen her köz,
yüreğimde yarım kalan bir hikâye
Gözlerimin ardında kırılmış bir özlem,
her duman çekişimde biraz daha
soluksuz bırakan bir hasret var yüreğimde

Küller yere düşüyor, umursamıyorum,
Biliyorum ki asıl yanan, içimde kalıyor.
Sana dair ne varsa ,
bütün sözlerin, vefasızlığı n ,kalpsizligin, terk edişin
dumanla birlikte göğsümde çöküyor bu gece ,

Boğazıma kadar dolan duman,
adını yutmaktan yorulmuş bir suskunluk gibi.
Her nefes
acımasız bir hatırlayış,
bir unutmaya direniş.
Ciğerim yanıyor , nefesim duruyor ,
senin yokluğun daha fazla yakıyor ,kavuruyor bu gece beni

Külleri yere atarken
parmak uçlarımda titreyen hatıralar var,
Sigaramin ucunda,
bir zamanlar ellerini tutan ellerim var ,Sensiz öksüz kalmış ellerim,
şimdi yalnızca,
dumanla dolan boşlukta seni arıyorlar ,bulamıyorlar..

Küller Ah o Asi küller
birbirine sürtünen anılar gibi,
ufalanıyor zamanın parmaklarında.
Ama ben ben ben
her duman çekişimde,
biraz daha sensizliğe gömülüyorum
biraz daha sana benzeyen bir boşluğa
dönüşüyorum.

Biliyor musun ? Sigarayla dolan ciğerlerim değil artık,
özleminle zehirlenmiş zavallı kalbim
Ciğerime çektiğim her nefes –
küllerle yazılmış bir dua gibi,
adını fısıldıyor
sessizliğin orta yerinde sen yine yoksun

Gecenin sessizliğinde
dumanın bol gri kollarında kayboluyor her şey, anılar , gözlerin, gülüşlerin hatta
ben bile.
Sadece külleri kalıyor gecenin,
ve külleri kalıyor içimde
senden geriye kalan özleminle.

Ve her nefesimde,
içimde sana yazdığım ama hiçbir yere ulaşamayan
bir vasiyet gibi yanıp tükenen küllerinle
kendi mezarımı kazıyorum sesizce ,
senden geriye kalan bitmek tükenmek bilmeyen özleminle.
Mutlu musun ? Söylesene.......