Külleri Kaldı Şiiri - İsmet Murat

KÜLLERİ KALDI
Gelen gitti, giden geri gelmedi,
Gözümün önünde felleri kaldı.
Hayale kapıldım yüzüm gülmedi,
Acı hatıramda kelleri kaldı.

Bana ne ellerin pasapordundan
Heveslerim göç eyledi yurdundan,
Boynu bükük baka kaldım ardından,
Ağlayan gözlerin selleri kaldı.

Ezeli de deli gönül ezeli,
Bir zamanlar iken dünya güzeli,
Yel savurdu dallarımdan gazeli,
Alev alev yandı külleri kaldı.

Gün görmedim baharında kışında,
Derde düştüm tam elli dört yaşında,
İki büklüm bir gövdenin başında,
Ağaran zülüfün telleri kaldı,

Takattan kesildi beden taşıyan,
Bırakmadı dallarımda aşiyan,
Terki diyar etti tende üşüyen,
Rüzgarla savrulan milleri kaldı.

Müçtehit"im ahvalimi sorana,
Derdimi anlattım kıran kırana,
Düçar oldum bir muhannet borana,
Ilgıt ılgıt esen yelleri kaldı.

Sözlük:
Fel: Görüntü

İsmet Murat(Müçtehit)
Halk Şairi

.