Küller Arasında Zaman Şiiri - Sinan Bayram

Bir sokak lambasının altında durdum,
Zamanın solgun yüzüne baktım uzun uzun.
Bir saat tıkırtısı — yokluğun yankısı,
Camda buhar, içimde unutulmuş bir isim.

Gökyüzü sessizdi; yıldızlar soğuk ve uzaktı,
Sanki Tanrı bile susmayı öğrenmişti artık.
Bir kâğıda not ettim:

“Hiçlik de bir hatıradır, yeterince uzun yaşarsan.”

Rüzgâr, eski bir mektubu çevirdi kaldırımda,
Mürekkebi dağılmış, kelimeler birbirine karışmış.
Okudum yine de — çünkü insan
En çok anlaşılmayan şeylerde kendini bulur.

Bir çocuk ağladı uzaklarda,
Bir tren geçti, yönü belirsizdi.
Ve ben düşündüm:
Belki bütün hayat,
Gecikmiş bir vedadır sadece.

Şimdi kül dolu ellerimle
Bir dua mırıldanıyorum kendime:
“Ey zaman, beni unut;
Ama suskunluğumu al yanına.”

Sinan Bayram