Tutulmayan sözlerin yangınında küllendi aşk
Göle yansıyan gölgeler gibi üşütüyor gece
Hazan yaprakları yüzüyor uykusuzluğun koynunda
Kuruyan dallarından düşüyor bir bir renkleri
Mevsimine tutunamayacak kadar ışığı yorgun
İsyana bulanmış ruhun aynasında
kanatsız uçuyor düşleri
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta