Kulları Çalınmış Tanrılar

Kıyıda deniz kabuğu toplayan bir çocuk var
Mutluluğu tanımlayan resimdir bu kabuklar
Hayallerimin tozlarını ondan koparırsam
Çocuk, kulları çalınmış Tanrılar gibi ağlar

Uçurum çiçekleri açmış düş bahçelerimde
Sönmek üzere olan bir mum gibi geziyorum caddelerde
Olur da ansızın insanların içine dalıverdiğimde
Sanki ölmüşüm sanırım uyanırım gölgelerde
Sonsuzluk gizini bulamadım çürüyen bedenlerde

Hayallerimiz şahikalara değip geçiyor
Acep eşiklerin ötesinde kimler bekliyor?
Kağıttan insanlar ve gravürler nefes alıyor

Hem hancıyım ben hem yolcu
Acı çekmek yaşamak demektir buradadır ipucu

Mutsuzluk uzaktan şiir görünür ey oyuncu