İnsanlıktan nasibini almayan,
Kullar yaşar bu karanlık dünyada.
Hakkı hak bilip hakka tâbi olmayan,
Kullar yaşar bu karanlık dünyada.
Divanına durup aşka gelmeyen,
Hakk’ın selamını alıp vermeyen,
Niyaz edip avucunu açmayan,
Kullar yaşar bu karanlık dünyada.
Kaderi yazılmış, ona râzı olmayan,
Ömür sermayesini boşa harcayan,
Büyük küçük, atasını saymayan,
Kullar yaşar bu karanlık dünyada.
Sararmış bir yaprak gibi savrulan,
Gün vurdukça yeryüzünde kavrulan,
Bir çiçek misali yanıp tutuşan,
Kullar yaşar bu karanlık dünyada.
Gönül aynasını kirle kaplayan,
Hakkı değil, nefsini yüce sayan,
Sözde âlim, özde cehle uyan,
Kullar yaşar bu karanlık dünyada.
Sevgi bilmeyen, kalbi taş kesilen,
Merhamet dilinden silinip giden,
Haramla helali ayıramayan,
Kullar yaşar bu karanlık dünyada.
Nefretle yoğrulup kinle beslenen,
Hakk yolundan çıkıp zulme yönelen,
Hakk’ın nurunu görmezden gelen,
Kullar yaşar bu karanlık dünyada.
Kul, kendini bilse, özüne dönse,
Bir damla sevgiyle gönlü süslese,
Hakk’a yönelerek secdeye erse,
Nurla dolar bu karanlık dünya da.
23.04.2013
YUSUF ŞEKER
Kayıt Tarihi : 30.4.2013 18:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)