Kulaksız Türkü Şiiri - Ömer Zengin

Üç gece oldu,
Rüzgâr sağ yanımdan uğuldamaz artık.
Bir kulağımı aldı hayat,
Beni dertli koydu bu koca göğe,
Ama yüreğim hâlâ noksansız işitir,
Atların nal sesini, pusatların şıkırtısını, tesbihimin sesini.

Bir yanım kesik,
Bir yanım kanayan bir türkü.
Bir kulağım gitti,
Ama içimde uğultusu dinmek bilmeyen bir bozkır kaldı.
Alparslan'ın haykırışı,
Tanrı Dağları’nın gürül gürül köpürmesi hâlâ damarlarımda.

İnsan eksilmez bir et parçasıyla,
Eksilirse incinirse eksilir,
Eksilirse vatanına sırt çevirince eksilir,
Eksilirse göğe bakamaz,
Toprağa basamazsa eksilir.

Üç gün oldu,
Uykularımda kan sancısı,
Ama sabahın ilk ışığında bilirim:
Bir kulak susar,
Ama bin yılın türküsü susmaz.

Ey felek,
Bir yanımı aldın benden,
Ama sesini, ama uğultunu, ama çığlığını
Merak etme ben yine de içimde duyarım.
Çünkü işitmek, kulakta değil,
Yüreğin en derin çukurundadır.