Kül Fırtınası Şiiri - Seval Kemertaş

özlemin yüreğimde köz gibi yanarken
nasıl derim
'unuttum'diye
haylaz bir mevsimde çıktın önüme
yüreğime umut
gözlerime hüzün ektin...

buşuna değildi bu sevda
güle düşen çiğ damlası gibi
tertemizdi aşkım sana
ince ince işledin
ruhumun namehremine...

ne verdiğim onca savaş
ne de çektiğim onca acı
çekip çıkaramadı seni içimden
yüreğimde kül fırtınası
ellerimde kırılgan bir ilkbahar
ve hala bir uçurum kenarında yürüyor aşkım...

hasretin peşinde çok mevsimler değişti
düşlerim birikti şafaklarımda
örgütlü bir ihtilalin
namlusu dayanmışken şakaklarıma
ben hala alev yutmuş gibi yanıyorum yokluğuna...

19/01/2004