Çok bilinen ama bu zamanda uygulaması biraz da zor olan bir hadistir:
“İslamca haram olan bir fiile gücün yeterse elinle, yetmezse dilinle, o da yetmezse kalbinle çok buğz et. Fakat üçüncüsü imanın en zayıfıdır. “ Ayrıca elinle düzeltmeye gücünün yetebileceği yerde dille düzeltme caiz olmadığı gibi, dille düzeltme imkânının olduğunda da kalbî buğuz caiz değildir.
Buradan hareketle şunu söyleyebiliriz. Şayet günlük yaşantınızda karşılaştığınız bazı durumlar size, karakterinize prensiplerinize ve esasında hepsini içerisinde barındıran inançlarınızla vicdan hürriyetinize aykırı geliyorsa bu kim olursa olsun susmak zûldür. Elinizle, dilinizle kalbinizle gerçeği haykırınız.
Yüreğinde temizlik ve mertlik olduğunu söyleyen kimsenin, yanında yahut yakınında yanlış giden şeyler sezmesi halinde, hele de kendine aykırı gelen bu tezatın Yüce dinimiz İslâmca tasvip edilmemesi söz konusu ise, inanç ve itikatlarının galebe çalması ve “Ne olursa olsun” bayrağını kaldırması, neticede ortaya çıkacak felaketlere göz yumarak doğru bildiğini yapması elzemdir. Doğru bilinenden kasıt, ortadaki aykırılığın kişiye mahsus olmasından ziyâde, bizzat Peygamber Efendimizin sünnet-i seniyyesi doğrultusunda yapılması öngörülen söz(ler) ve davranışlardır.
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
