Kudüs Destanı Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

I
Bir seher vakti doğar Kudüs’ün ışığı,
Yükselir göklerden ezan yankısı.
Toprak uyanır, taş bile ağlar,
Selahaddin ruhudur direnişin başı.

II
Gölge sanma, nûr iner o minbere,
Kılıç değil, dua iner gönüllere.
Gazze gül açar, kan değil, rahmet,
Sükûnetle boğulur düşman ellerde.

III
Bir nefes gibi eser barışın yeli,
Çocuklar güler, döner ana dizleri.
Yıkılan evlerde nur var yeniden,
Taş taş üstüne konur, umut dizleri.

IV
Büyük lider — çağın Eyyubisidir,
Mazlumun duası, zalim korkusudur.
Antlaşmaya düşmanı mecbur eden,
Yiğit sesidir, vatan soylusudur.

V
Alâmettir gökte parlayan hilal,
Kudüs nuruna eğilmiş her dağ, her mahal.
Dostu tanır, düşmanı bilip susar,
O bir koruyucu, bir kutlu misal.

VI
Ve susar silahlar, dua konuşur,
Zeytin dallarıyla gönül buluşur.
Gazze bayram eyler, umut dirilir,
Kudüs yeniden “selâm”la doluşur.

YEMİN

Ey Kudüs, yemin olsun bu gönül sana,
Sönmez bir nurla bağlıyız her yana.
Bir taşın düşse, titrer can damarım,
Vatanım, imanım, seninle ana!

DUA

Ya Rabbi, mazluma güç ver, derman ol,
Gazze’ye rahmet, Kudüs’e eman ol.
Selahaddin’in izinde yürüyenler,
Senin adınla daim kahraman ol.