Kudüs Şiiri - Fatih İmdat

Ey yaralı ve mahsun, peygamberlerin yurdu
Hasretin sineleri bak, nasıl yaktı kavurdu
Bir garip mi kaldın sen bu kadar yakınken bize
Ümmetle seni kim ayırdı, meçhullere savurdu

Sinende Davutlar vardı, sadaları arşa giden
Süleymanların vardı, karıncaları dahi seven
O Meryem’in yavrusu sende etti kelamı
Nice hak dostları hep sana yollar selamı

Allah andı adını sana Mescidil Aksa dedi
Ne kutlu bir şehirdin, ne büyük bir lütuf idi
Selahaddin şana aşık ,sana meftundu hep
Neydi Ömeri sana getiren o şanlı, kutlu sebep

Şimdi zorbalar elinde, ağlıyor musun Aksam
Kan görür oldum artık ,sana ne zaman baksam
Mescidinde çocukların seslerine ne oldu
Sultanların sevdası şimdi kanla mı doldu

İslamın kutlu şehri, ilk kıblemizsin sen bizim
Hakkından geldiğimiz yer burasıdır dinsizin
Mahzun olma bu ümmet sahip çıkacak sana
Tasalanma sen, bakma uğrunda akacak kana

O kandır ki şahadete açılan yoldur bize
Bu şuurdur dünyayı elbet getiren dize
Halil kapısında bekleriz soysuzlar ordusunu
Verir miyiz bunlara ebediyyen hiç vize

Kudüs bugün islamın, nuru ile ayakta
Sen mahzunken bizler, uyur muyuz yatakta !
Uyuyan gafletteki müslüman kardeşim uyan !
Yok mu Kudüsümün kanlı feryadını duyan !

Ebabiller bekleme , sen olmalısın o taşı atan
Sen değil misin cihanı kendine vatan yapan
Olma sakın alçakça, ucuzca onurunu satan
Hesap sorar ahrette toprak altında yatan

Ey Muhammede tabi olan en kutlu ümmet
Yetmedi mi Kudüs’e reva bu görülen zillet
Haydi kalk, doğrul, emrolunduğun gibi ol
Kırılması yetmezse, kopsun durmasın bu kol !

Ey meleklerin durmadan kol gezindiği şehir
Çürümüş zihniyetler aynı, her bir tarafı kir
Gelecek ümmet sana, her köşeden akın akın
Üzülme artık Kudüs, Kurtuluşun çok yakın !