Ahh!
Küçülsem.
Öyle çok küçüksem ki,
Elimden tutar mı yine birileri.
Ablam üstlenir mi yine tüm kederimi.
Ve annem;
Nasıl aydınlıktı gece
Yağmurun ıslak sessizliğinde
Yapraklarla örtünmüş kuşlar
Aklımızda edepsiz düşüncelerimizle.
Ambalajından çıkmamış umutlar,
Devamını Oku
Yağmurun ıslak sessizliğinde
Yapraklarla örtünmüş kuşlar
Aklımızda edepsiz düşüncelerimizle.
Ambalajından çıkmamış umutlar,
Mümkün olsa pek çok kişi isterdi belki de...
Ben küçükken anneannem derdi ki; siz büyüyorsunuz, biz küçülüyoruz. Çocukluk işte, o zamanlar pek anlam veremezdim bu söze... Oysa yaşam böyle; doğan büyür, büyüme bitince küçülmeye başlar insan yavaş yavaş...
Düştük bir kere...
Güzeldi okuması Özlem şairem, emeğinize, yüreğinize sağlık.
Selam ve sevgiler.
Sevgi ve saygılarımla...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta