Küçüktüm elimde oyuncak bebeğimle dünyayı dolaştım,
Koca evlerin koca pencerelerinden küçücük gözlerimle hayatı tanımaya başladım.
Sorular sordum hiç bıkmadan cevap aradım hepsine
Kimi zaman düştüm dizim ellerim kanadı ama iki dakika sonra unuttum...
Yaralarımla oynadım...
Dönen kaydıraklardan kaydım, salıncaklarda en hızlısından sallandım çoğu zaman...
Rüzgarda eşlik etti o günlerde bana.
Aşkı nasıl da çiçekce yaşamıştık biz kadınım
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Devamını Oku
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Küçüklüğünüz unutulmaz güzel anıları,
Ve birden büyüdüğünüzü görürsünüz
belki de büyümeyi istemezken , hazır değilken.
Hayat büyümek zorunda bırakır insanları.
Nedense bu şiiri İbrahim Sadri nin yorumuyla dinlemeyi diledim.
Tebrikler.
Teşekkür ederim yorumlarınız için
Sonuçta büyüdüm işte,
Kimi zaman ağladığımda üzülmesin diye saklasam da gözyaşlarımı babam yanımda işte...
Bir kız babası olarak çok duygulandım; güzel duygularınız için tebrikler... 10 puan +ant. Sevgiyle kalın; sevgili Kübra...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta