Kızım Ayşe Feyza…
Daha, iki buçuk yaşında…
Annesi bırakınca onu yatağına…
Hemen kalkar telaşla…
Gözlerinin içi güler...
Ve tebessümle yarım yamalak şöyle der:
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta