Kızım Ayşe Feyza…
Daha, iki buçuk yaşında…
Annesi bırakınca onu yatağına…
Hemen kalkar telaşla…
Gözlerinin içi güler...
Ve tebessümle yarım yamalak şöyle der:
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta