/Seni benden soruyordular yine... Küçük Hanım'ının masum gülüşlerinde.../
..
Sustum...
Sensiz geçen günler yüreğime geçirirken sivri pençelerini...
Elimde siluetinden kalma karakalem çalışması bir resmin...
Ömürlüğümüzün sayfaları arasına sakladığım bir kaç kurumuş hanımeli...
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta