Küçücük Bir Yürek Sancısı

Dinle,
Ey sevilen dinle!
Yeri göğü Yaratan'ın hakkı için dinle.
Bir ışık gördüm
Ve korktum ki bir gün manasız kalacağım bir an yakındır artık diye.
Her ilkin engel olunamayan ürpertileri başladı ilkin,
Çırpındım,
Kollar ve ayaklar sabit duramıyordu irisin ilk okunuşunda.
Adım kondu
ve
her yürek gibi çarptı zaman bu bedeni ıslatacak o ilk sızlanışta.
Biri var dedim,
Biri vardır belki kalemin yazdığı gizli yazılarda.
Sadece ben değilimdir ya bu hikayeyi okuyan.
Sadece ben miyimdir acaba çırpıntılıklardaki kahraman?
Aradım,
Ama o da aradı mı diyede hiç sormadım aslında.
Öyle ya
Bir tek ben değilimdir o özlem kuytusunda zıplayıp zıplayıp yorulan.
Bir gün,
Bir gün dedim ki onu ilk bulacağım anda,
Yıllarca uzak duruşunun hesabını soracağım en haklı dayanağımla.
Sonra,
Sonra bir baktım ki sadece ben duyuyorum o için bütün konuştuklarını
ve ben
Aslında hiçte haklı değilmişim veryansına hızlıca koşmakla.
O da haklı!
Nereden bilebilirdiki benim için yaratıldığını,
Nereden bilebilirdiki küçücük bir yürek sancısının çok uzaklarda duracağını.
Günler!
Günler ve geceler ne kadar arkadaş olursa olsun;
Özlem,
Özlemimi öyle kanıksamış ki artık bazı solumayanlar,
Dua üstüne dua,
Dua üstüne dua yaratıyor Mevla'm çok gizli o yürek kuytularında.
Bir sevgili,
Bir sevgili istemek kadar basit değilki bendeki meram
14 Şubat...
Renkler olabildiğince neşeli ve cazip,
Her zamankinden farklı müthiş bir ahenk duyuluyordur o koskocaman sonsuzda.
Bilsem,
İsmini muhakkak yazardım o küçücük odağın bütün köşe duvarlarına.
Ama söz!
Mahşer ya da yeryüzü,
Ne zaman bakacaksan avucumdaki kalbin en ilahi heyecanına,
Bilki
Mekan değil bendeki derdin muhteviyatı,
Ben
Huri isen de seni istiyorum.
Çık!
Rüyalarımda gözük artık bu aşamadan sonra.
Hissederim ben,
Ve hiçte üzülmem nihayet,
Sönmeyen manamı kutlarım aksine bir ömür boyu.
Yaşlardan mesajlar atarım sana belkide
Ve sen de 'Ne kadar deliymiş bu çocuk' dersin.
Bir delilik hikayesi okutulur karanlığa bilakis;
Adıyla şanıyla delidir bu aşıklar telinden...