Kubbeli Çadır Şiiri - Tahir Sadi

Kahkahalar, çiçekler ve çocuklar
Yeryüzünde akar en güzel dereler
Rüzgârların efsunundan döküldü sırlar
İşitin!
Aşk cehennem kapılarından uzak değil
İnsanlar kadar şahsiyetlidir sokaklar
Perdeler bakir ve temiz birer duvak
Pencereler masum kız gözü kadar ışıltılı ve derin
Şu pazar tezgâhında bir elma nasıl elma olduğunu anlatsın
İyi biliyor kadınlar anne öğütlü hepsi dokunmuyorlar elmalara
Âdem için bahçeler eskisi gibi tehlikeli değil
Gök gürültülü bir şehir burası, kuşlar dedikoducu
Şölen olsa gerek, bu mahşer başka bir mahşer
Pazarcılar bilmez fanilerin işidir hesabı tutmak
Ucuz nefes bulmak zor ve zamanla alınamayacak
Allah çarşısı kalabalık olur, kaçak misafir yok
Güvercinler misali doymak nedir bilmez serseriler
Ağlamaktan ve yağmurdan hoşlanmıyormuş kızlar, peki ya örümcekler
İnsana ne demeli nasıl anlatmalı
Bütün eller kirli ve çamur kokuyor ağızlarımız
Aşkı aşk yapan sana da aşk olsun
Kalbimiz denizde şeker, çölde su,
karınca sırtında cennet yolculuğu
Sevgilim bir dilek tut
Kalbinden merhamet sesinden umut dirilt
Kıskanalım sabahın ilk ışıklarını,
dünyayı unutup cennette uyuyanları
Vedalardan kaçalım merhabaya sığınalım
Bu gece siyah ben olayım sen alev kırmızısı
Şeytanları kandıralım meleklerle koşalım