Kravat Şiiri - Hüseyin Demircan

gezdim kainatıda takmadım boyna gıravat
ne devlet dairesinde memurum ne deyyus yahutta gavat
eve girer benim ayda en çok yüz gram bi kıyma
birde kurbandan kurbana sıyırırım az kemiği sayma
maişeti geçim derdi ekseriyet büküyor belim
takke giyer idim başa param olsa örtmeye kelim
lime lime paralandı şu görmüş olduğun ceket
üstüm başım aynasında seyret sende gelde memleket
eşe dosta karşı utanmasam inan gezerim çıplak
hortlak görmüş gibi suratıma bakma öyle ablak ablak
alt yanında olmaz ise elmas taşlı bir altın madalyon
ata konan kelebek gibi neme gerek benim gıravat papyon
nazarımda üç kuruş değere sahip değildir şu fular
toplumsal bağlamda ben onu addederim dizgin ve yular
ama sen kimse isenki papyondu gravattı deyin ağlar
herkes kendi fikrinde hürdür bu senin sorunun bu seni bağlar
ha şu varki müstesna sen bana soracak olur isenki şayet
bende o vakit cevap veririm sana mantıklı sağduyulu gayet
evinde var ise içmeye bir miktar ayranı
paspalmı geçirmeli insan düğün ile bayramı
hakkı yokmu halis ipeklisi şöyle ince bir
doğrudur hakkı var takınsın o hakta yılda bir
ve yelpaze etsin onu yüze bir sıcak günki
karışmam işine kalırım hayli objektif çünki
kükremiş bir sel gibiyim çiğnerim aşarım bendi
katiyen takınmadım boyna zinciri kemendi
hakkıdır daima vermeli bu halka selam selavat
istemez eksik olsun onun boynundan kıravat..