Koza! Şiiri - Zekeriya Yeniyol

Ne yalnızlık hapseder seni yalnızlığına,
Ne kimsedir terkeden kimsesizliğe...

İlmek ilmek işlersin zamanı
Ve kendini;
Zaman senin dışında
Sen zamanın içinde!

Her anı tuğla tuğla ellerinle ördüğün
O muaazzam eserdir,içine gömüldüğün!
Gözyaşındır toz edip uc uca eklediğin,
Bir vaha umuduyla,çöllerdir,beklediğin...

Dur desem duramazsın; benliğin ufkuna set
Karanlığa mahkumdun,doğduğunda müebbet! ...

....
....
....
....
temmuz 05