Köyümün çocukları
Bizim köyde çocuklar eskiden kardeşti.
Ne ihanet ederlerdi, ne de kalleşti.
Ellerinde topları ve bilyeleriyle
Kızı erkeği hepsinin yüzü güleçti.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Güzel yorumunuz için teşekkür ederim. Haklısınız çıkar dünyasında yaşıyoruz ne yazık ki!
Sıdıka hanım, çocukken herşeyi paylaşan çocuklar yetişince maalesef değişiyorlar.
İki bilgin köyde dolaşıyormuş,biri demiş şu meydanda yatan köpeklere bak nekadar uslu barış içinde yaşıyorlar, insanlarda böyle olsa ne güzel olurdu. Diğer bilgin demiş: sen onların ortalarına bir kemik atta gör barışı.
Daha nice güzel paylaşımlar dileğimle saygılar
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta