Köyümün çocukları
Bizim köyde çocuklar eskiden kardeşti.
Ne ihanet ederlerdi, ne de kalleşti.
Ellerinde topları ve bilyeleriyle
Kızı erkeği hepsinin yüzü güleçti.
Yağız atlar kişnedi, meşin kırbaç şakladı,
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Devamını Oku
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Güzel yorumunuz için teşekkür ederim. Haklısınız çıkar dünyasında yaşıyoruz ne yazık ki!
Sıdıka hanım, çocukken herşeyi paylaşan çocuklar yetişince maalesef değişiyorlar.
İki bilgin köyde dolaşıyormuş,biri demiş şu meydanda yatan köpeklere bak nekadar uslu barış içinde yaşıyorlar, insanlarda böyle olsa ne güzel olurdu. Diğer bilgin demiş: sen onların ortalarına bir kemik atta gör barışı.
Daha nice güzel paylaşımlar dileğimle saygılar
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta