Koyu karanlığa gömülmüş gece
Öylesine dipsiz, öylesine ıssız ki;
Kendi kabuğunda, kendi karanlığını yaşayan
Her ıssızlığın içinde
yaşam mücadelesi adıyla başlayan dertler
Gündüze hükmetmekten aciz gece
Ruhumu esir etmiş, çağırır durmadan kendi karanlığına
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta