Köylü Çocuğu Şiiri - Gökay Ataç

Sen hiç ilkbahar güneşiyle uyandın mı?
Duyguların etine saplanıp,
Dışarı çıkmak istedi mi peki?
Hiç deniz görmemiş köylü çocuğu misali.

Satırlarımda sensizlik korkusu,
Belki de tüm vücudumda verem gibi.
Sıtma tutmuş gözlerimi seni aramaktan
Anlam yüklü kelimelerimde, ama kafiye yok belki.

Ben, seni kendimi sevmeksizin sevdim,
Yaşlandıkça gözlerim seni görmeden sevdim.
İnandığım her şey sana feda
Ben sevgi nedir bilmeksizin sevdim

İşte şimdi geliyor köylü çocuğu
Belki cahil, belki bilgisiz
Ama genç gözlerindeki buğu
Yetiyor sevmeye sevilmeye…