Köydeki Köpek! Şiiri - Mehmet Postallı

Bizim köye huysuz bir it dadandı
Kuytuda kıstırıp kuzuyu yiyor
Ahali bu hâlden bıktı, usandı
Köylüyü sürekli taciz ediyor

Bazıları buna bakıp yallıyor
Kemik verenlere kuyruk sallıyor
Köy sakinlerini düşman belliyor
Tembihli mi nedir, çok kin güdüyor?

Caminin dibinde zıbarıp, yatar
Ayağı yer tuttu herkese çatar
Tuzu kuru olan köpeği tutar
Kimi kalsın, kimi defolsun diyor

Yoldan geçenlere bakıp, hırlıyor
Yattığı gölgeden kalkıp, fırlıyor
Kendine taş attırmaya zorluyor
Taşların peşine koşup, gidiyor

Sürüyü korumaz, kurtla buluşur
Koyunları onlar ile bölüşür
Zarar görmeyenler bakar, gülüşür
Biz kara giyerken, onlar al giyor

Şunun sahibini bulalım dedik
Başka bir diyara salalım dedik
Huzurla güvende olalım dedik
İtin zararını köylü ödüyor

Başımızdan ıramadık bu iti
Yağlı yal yedikçe kanlandı biti
Et istiyor, beğenmiyor simiti
Bu hâl görenleri gülümsetiyor

Biri alıp gitse, dua alacak
Köy halkı durumdan memnun kalacak
Bu it kovalansa kime n'olacak?
Birileri peşi sıra yediyor

Hiç mağdur olmadı bazlamacılar,
İtten yana durup, bize gıcılar
Ancak çekenleri yakar acılar
Azap çekmeyenler haz hissediyor

Adamdan kıymetli oldu bu huysuz
Zehir vermek günah, hem de kanunsuz
Kendi çok rahat da, köylü huzursuz
Tedirginlik ömrümüzü gediyor.

Mehmet Postallı / 2020