gömleğimizin bozuk çıtçıtları
eski esvaplardan kesilerek saklandığı
düğme kesesinden seçilerek dikilirdi
iki yakamız bir araya getirilirdi
önce gocuklarda, sonra pantolonlarda
tanıdık cır-cırları
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu da bana köyde ki o yılları hatırlattı ve şimdi iç içe olduğum sosyal kurumlardan ötürü,bir pantolonun kaç kişiye yaradığını.Şimdilerde yamalı giysileri pek beğenmiyor isede fakir fukara insanımız,çaresiz kalınca Ayşe den Fatma ya Emine den Hatice ye kadar ne giysiler ki hiç giyilmemiş gibi elimize geliyorda eski diye,bu insanlarımız yani diye seviniyorlar.Bizimde yakamız bir araya gelemiyor açıkcası.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta