Köy Beğenmez Şiiri - Aydın Ahmet

Yedi göbeği köylüdür
Köy beğenmez şehirliler
Sanki İngiliz soyludur
Köy beğenmez şehirliler

On sene olmuş geleli
Unutur soyu nereli
Kafası koca bereli
Köy beğenmez şehirliler

Asrın yeni kuşağıdır
Şehirlinin uşağıdır
Vesaiti eşeğidir
Köy beğenmez şehirliler

Köylü olana düşmandır
Dedikoduda işmandır
Tembelliğinden şişmandır
Köy beğenmez şehirliler

Tarhanaya dibi düşer
Yemese bir yeri şişer
Asri tuvalete işer
Köy beğenmez şehirliler

Bir tek kendini beğenir
Makam mevkie değinir
Malı mülküyle övünür
Köy beğenmez şehirliler

Gam ve kasavet onlarda
İnsanlıkta en sonlarda
Huzur arar betonlarda
Köy beğenmez şehirliler

Gördü mü has tereyağı
Çözülür dizinin bağı
Kafası olmuş kaf dağı
Köy beğenmez şehirliler

Burnunu tezeğe tıkar
Eli değse hemen yıkar
Apartmanda kömür yakar
Köy beğenmez şehirliler

Aldığı koca köledir
Besi damında keledir
Kafası sanki seledir
Köy beğenmez şehirliler

Ne dost olur ne de dünür
Geçer mi onunla ömür
Kendini sosyete sanır
Köy beğenmez şehirliler

Kendisi yer davet bilmez
Kıçı açık avret bilmez
Sağlığını servet bilmez
Köy beğenmez şehirliler

Doğal ister yumurtayı
Her nimette aslan payı
Bunlar nasıl insan dayı
Köy beğenmez şehirliler

Yoktur gözümde değeri
Altın olsa da eyeri
Ha bu eşek ha diğeri
Köy beğenmez şehirliler

Her gün süslenir boyanır
Öğlen iki de uyanır
Kocası nasıl dayanır
Köy beğenmez şehirliler

Gündüzü şaşmış gecedir
Sorsan hepsine hocadır
Eli değnekli kocadır
Köy beğenmez şehirliler

Köylülere kahırlıdır
Tam bir çakma şehirlidir
Çok sokulma zehirlidir
Köy beğenmez şehirliler

Ambardadır uykusunda
Hep fakirlik kaygısında
Kibirlilik duygusunda
Köy beğenmez şehirliler

Ben de bir köylüyüm amma
Bunlar daldan dala konma
Avrupa’dan gelme sanma
Köy beğenmez şehirliler

Yazma Ahmet boşa yazma
Yazıp da kendini üzme
Bunlar tam köylüden bozma
Köy beğenmez şehirliler