İnsanlara ilgimizde kullandığımız eşyalar gibi olmaya başladı,
Hani çok beğenerek aldığımız bir ayakkabı.
Yenisini aldıktan sonra ellemeyiz bile.
Oysa almadan önce kimbilir kaç kere bakmışızdır vitrine,
Fiyatına da bakmışızdır,
Cebimizdeki yetmemiştir almaya.
Ertesi gün bir umutla,
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
İnsan olmaya dair ne varsa tüketmişiz demek ki...
Ve kosun,
Unutulmus sevdiklerinize.....
Kosmak,ulasmak cok guzel de,ya bizi unutmus olan sevdiklerimiz,onlarda bize dogru kossa,ama hani derler ya,yenisi geldiginden eskinin hukmu kalmamis mi oluyor acaba?
ama benim hic unutmadigim bir sey var [ eski dosttan dusman olmaz]ve ben bunu hep hatirlarim.
Dost sevgisi girmeye gorsun gonule,
yillar gecse de hic cikmaz icinden,
dost seni sildiyse defterden,
ne gelir elden.
Dostca ve sevgiyle kal.
kalplerimize dönebilseydik hiç bu üç günlük dünyada kötülük olurmuydu.Ayrılıklar,acılar yaşanırmıydı. Ellerinize sağlık
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta