Çayımı alıp sokağın dökülüşünü gören penceremin karşısına otururum
Konuşmayı pek sevmez sokaklar,ben derdimi anlatırım da
O hala suspus,karşımda çocuklara sahip çıkar
Sonra sen çıktın Ahmet abinin ahşap kapılı küçük tatlı marketinin köşesinden
Kuşlar cıvıldamayı bıraktı,dünya durdu
Çiçekler sana döndü
Ağaçlar yapraklarını düşürdü
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta