Korkuyorum Sana Yarım Kalmaktan

/Rüzgârlar okşardı saçımı
Dokunsa bir el korkardım
Kulağımı dayayıp rüzgârın sesine
Nefesim karışırdı nefesime…/

Zaten korkağın biriydim ben
Sevilmekten korkardım
Sarılmaktan
Alışığım saklı sevmelere
Uzaktan uzaktan

İşte yine nüksetti bu günlerde
Korkuyorum sana yarım kalmaktan...

Şimdi sen,
Kirpiklerini kırpıştırma bana bakarken
Gülmesin gözlerinin kahvesi
Dudakların titremesin
Sesin
Kaçmasın geriye
Ellerin telaşlanmasın

Anlatma bana saçlarının isyanını
Kabarmasın okşanmaya her teli
Korkağın biriyim ben
Sevilmeyi hak ettiği şüpheli…

Seni her düşündüğümde
Sendeki ben geliyor önüme
Ne zaman aramaya kalksam
Bendeki sen arıyor beni
Mesafe denen şey
Seninle bana göre değil
Uzatsam elimi
Hayaline değeceğim

/Bir adı olur mu bunun /

Ama ben;
Korkuyorum seni kıskanmaktan
Tamamını
Bana ait sanmaktan!

Sana desem ki:
“Ne çok istemişim seni
Ne çok beklemişim…”
Biliyorum
Kuşkulu bir dille
“Kehanet mi bu” diyeceksin
Ya da;
“Güdülemeye çabalıyor/sun beni…”
Ve ben de;
“Seni bana vermek değil miydi gelişin”
Demeyeceğim
Diyemeyeceğim

Kaşlarının bastırdığı bakışlarındaki
Arzuyu düşüneceğim
O büyüyü
Ve korkacağım
Belki de hep susacağım…

Sen mi?
Sen de korkuyorsun –eminim-
Seni, sen olmaktan çıkarmamdan
Her istediğimde seni
Bir sigara çıkarıp yakar gibi
Hep orda
Elimin altında…

İşte böyle sevgili
Korkuyorsun bana ait olmaktan
Korkuyorum sana yarım kalmaktan…

23.04.2012