Okyanusta Şiiri - Serpil Koçar

Okyanusta
Okyanusta ağır ağır yol alan bir gemi gibiyim,
Bazen fırtınalar kopuyor şu garip yüreğimde.
Bazen de süt liman ilerliyorum bu hayatta,
Ve bir anda sen girdin yüreğime, usulca sevgilim.

Uzaktan uzağa başladık sevmeye,
Karmakarışık duyguların ortasında kaldım sanki.
Korkuyorum seni doyasıya yaşamaya,
Belki de yediğim darbelerden, bilmiyorum.

Gelmek istiyorum yanına ama olmuyor,
Ellerini tutmak, sıcaklığını hissetmek istiyorum.
Koşamıyorum sana, ayaklarım bağlı,
Yüreğim hapiste sanki, suskun korkularla.

Prangalar vurulmuş gibi korkularımdan,
Sevgi dolu bu yüreğimi demir atmak istiyorum.
Yüreğinin en güzel yerine, usulca demirlemek,
Ama olmuyor, korkuyorum kaybolmandan belki.

Oysaki seni düşünüyorum, her an, her saniye,
Heyecanlanıyorum senin hayalini kurarken.
Kaçmak istiyorum buralardan, sana gelmek,
Kaybolmak istiyorum senin yemyeşil gözlerinde.

Kokunla sarhoş olmak, mutluluğu tatmak istiyorum,
Sevginin zirvesinde, mutluluğu yaşamak seninle.
Bir bütün olup hayatı paylaşmak acısıyla tatlısıyla,
Ve sevildiğimi hissetmek, iliklerime kadar işlesin istiyorum.

Ve belki bir gün, yıldızlar kadar parlak bir sabah,
Korkularımı yeneceğim o günün hayaliyle yaşayacağım.