Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
İnsan özellikle de insan bilmediğinden korkar, cehlinden korkar, bilgisizliğinden o şey hakkında acemiliğinden korkar. Tecrübesizliğinden korkar. Tecrübeye de ancak zaman ve zararlarla ulaşılır. Zarar görmeden yıkım ve hasar görmeden tecrübeye ulaşılmadığı sabittir.
Korkunun zıddı da sevgidir. Sevgiyi elde etmenin de bir tek yolu vardır. Yaradanın insana olan sevgisini ondan almadır. O zaten sevgisini vermiştir de insan oğlu almasını bilememektedir aslında. Korku yerine sevgiyi alan insan Sevgiyle dolacağından kabında sevgiden başka şey olmayacağından korku denen şeyi bilmez bile.
Sevgiyle kalın, sevgiyle olun, sevgiyle yaşayın.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta