Sevmekten kim korkar ki, korktuğum sensin benim
Bir garip yolcusun sen, ayrı kalmaktan korktum
Tatmadığım bir hazzın koynunda ilerlerken
Keçemi atıp suya, taşa tutmaktan korktum
Bağlayarak kendimi saçının tellerine
Sürüklenip peşinden, gurbet gezmekten korktum
Rüzgârlarla savrulup, kayanın kovuğuna
Menzilsiz yaprak gibi, düşüp kalmaktan korktum
Çaresi yok ölümün, sevmek bahane elbet
Önden giden yolcular, sevmeye olmuş ibret
Mecnun çöllere düşmüş, garibin derdi gurbet
Kerem gibi ah çekip, küle dönmekten korktum
Sen ucunda olsaydın açacağım kanalın
Ferhat gibi külünge sarılırdım muhakkak
Lakin aşkı kalmamış yaşadığım bu çağın
Atıp külüngü göğe altta durmaktan korktum
Kayıt Tarihi : 23.3.2012 12:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!