Korkmuyorum Kaybetmekten!

Önceleri benimde korkularım vardı
Bu korku kaybetme korkusuydu !
Çocukken en sevdiğim oyuncağı Kaybetmekten korkardım.
Büyüdükçe korkularım şekil değiştirdi..
Çalışıp zor bela aldığım giysilerimin Eskimesinden korkmaya başladım .
Onlar eskidikçe,
Benden bir parça daha almaya başladılar.
Sonrada dostlarımı,ailemi ...
Kaybetme korkusu sardı içimi...
Sonra ;
O kadar çok alıştım ki kaybetmeye!
Kalbim sanki robotlaştı.
Şimdiler de ise ;
Kalbim daha az sızlıyor..
Daha az kırılıyor..
Rastladığım hiç bir olaya !
Hiç bir sürprize şaşırmıyorum artık!
İnsanlardan her türlü ,
İyiliğide, kötülüğüde gördüğüm için Donanımlıyım..
Beni sevenlere;
Ömrüm yettiğince sahip çıkacağım..
Gitmek isteyene de ,
Kapıyı ardına kadar açacağım.
Artık korkularımla yüzleştim,
Korkmuyorum!..
Kaybetmekten.