Korkarım Şiiri - Muhammed Yağmur

gölgesi bile yırtar geceyi
sesinin tınısı…
bir çan patlaması gibi beynimde yankı
duysam korkarım
duymasam yokluğuyla başım döner
adını içimden geçirdiğimde
gözbebeklerimde bir sızı başlar
çağırsam korkarım
çağırmasam
zaten kendiliğinden gelir gibi olur

kirpiklerinin ucunda
sarkıt gibi bir sessizlik
bir sarkıt ki,
dokunsan kırılır
kırarsam korkarım
kırmazsam
o suskunlukta boğulurum

bir cümleye sığmaz teni
her harfi öpüşe benzer
okusam korkarım
okumazsam
içimdeki alfabe anlamını yitirir

sarhoş değilim
ama sende ayık kalmak da imkânsız
yaklaşsam korkarım
uzaksam
kendime benzemem artık